کد مطلب:35069 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:21

گنجینه پرسمان » اعتقادات

علم اسماء كه بزرگترين موهبت الهي به حضرت آدم و منشاء فضيلت او شد چه بوده است؟

در ميان مفسران پيرامون اين موضوع سخن بسيار است



گاه گفته اند منظور علم لغات است، در حالي كه دانستن يك مشت لغت هرگز سرچشمه چنين فضيلتي نخواهد بود و بعلاوه با تعبيري كه در اين آيات وارد شده سازگار نيست، زيرا تعبير به «غَيْبَ السَّموات وَ الْاَرْض» نشان مي دهد كه اين علم مربوط به اسرار پنهاني آسمان و زمين بود كه از ديد ملائكه مكتوم مانده بود.



و گاه گفته اند كه منظور اسامي حجتهاي الهي مخصوصآً ائمه معصومين است كه ارواحشان از قبل آفريده شده بود و در بعضي از روايات چنين تفسيري وارد شده است.



ولي مسلم است كه اينگونه روايات اشاره به بعضي از مصداقهاي مهم اين عنوان كلي است، همانگونه كه روش روايات تفسير بر آن است، نه اينكه «علم اسماء» محدود به آن باشد.



بسياري از مفسران گفته اند كه منظور از «اسم» در اينجا «مسمّي» است، يعني خداوند جميع علوم مربوط به زمين و آسمان و انواع صناعات و استخراج معادن و غرس اشجار و خواص و منافع آنها، همه و همه را، به آدم تعليم داد (يا در طبيعت و استعداد او به طور فشرده قرار داد).



به اين ترتيب آدم به تمامي اسرار جهان آشنا شد و شايستگي و استعداد درك همة اين اسرار را براي فرزندان خود گذارد، چه فضيلتي از اين برتر و بالاتر كه او داراي چنين علمي شود و استعداد دستيابي بر آن را براي فرزندان خود نيز به يادگار بگذارد.



لذا در حديثي از امام صادق (ع) مي خوانيم كه د رتفسير اين آيه فرمود «اَلْاَرَضيَن وَ الْجِبالَ وَ الشَّعابَ وَ الْاَوْديَةَ، ثُمَ نَظَرَ الي بِساطٍ تَحْتَهُ فَقالَ هذا الْبِساطُ ممّاعَلِمَهُ» (مجمع‎البيان 1/76) [منظور تمام زمينها، كوهها، دره ها و بستر رودخانه ها (و خلاصه تمامي موجودات جهان) است سپس به فرشي كه زير پايش گسترده بود نظر افكند و فرمود حتي اين فرش هم از اموري بود كه خدا به آدم تعليم داد!]

---

پيام قرآن ج 7


حضرت آيت الله مكارم شيرازي و ساير همكاران